22 Δεκεμβρίου 2024

ΤΑ ΟΓΔΟΗΚΟΣΤΑ ΠΕΜΠΤΑ ΜΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΑ

Στις 22 Δεκεμβρίου γιορτάσαμε τα 85α μου γενέθλιά! Ο γιος μου Παντελής, που έχει ως χόμπι τη μαγειρική, με πολλή δεξιοτεχνία, εμπειρία και φαντασία, ετοίμασε το δείπνο για την οικογένεια και τους συγγενείς μας στη Tucson. Μεγαλώνοντας ως παιδιά δεν γιορτάζαμε ποτέ γενέθλια. Οι γονείς μας ήταν συνεχώς απασχολημένοι, προσπαθώντας να βάλουν φαγητό στο τραπέζι για τα επτά παιδιά τους. Εξάλλου, στην Κύπρο τα γενέθλια δεν θεωρούνταν τόσο σημαντικά όσο οι ονομαστικές γιορτές. Μεγαλώνοντας και δημιουργώντας τις οικογένειές μας, αρχίσαμε να γιορτάζουμε τα γενέθλια των παιδιών μας. Μετακομίζοντας στην Αμερική όπου το "Happy Birthday is a must" συνηθίσαμε στον αμερικανικό τρόπο να κάνουμε πράγματα. Το εορταστικό αυτό δείπνο μού θύμισε το πάρτι γενεθλίων της μητέρας μου! 

Όταν έκλεισε τα 80 της, το 1992, εμείς τα παιδιά της, αποφασίσαμε να της κάνουμε έκπληξη οργανώνοντας το πρώτο της πάρτι γενεθλίων στο οικογενειακό μας σπίτι στους Τρούλλους, όπου συνέχισε να ζει μετά τον θάνατο του πατέρα μας. Όλα τα αδέρφια και οι αδερφές με τα παιδιά τους, οι θείες μας - αδερφές της μητέρας – και τα ξαδέρφια, συγκεντρωθήκαμε στο «υψηλών προδιαγραφών» οικογενειακό σπίτι, που χτίστηκε το 1935 με πηλό και που στέκεται μέχρι τώρα αγέρωχο, αντιστεκόμενο στο πέρασμα του χρόνου. Όλοι δουλέψαμε, ο καθένας με τη δική του ειδικότητα, ετοιμάζοντας ένα αξέχαστο πάρτι γενεθλίων, που μέχρι τώρα θυμόμαστε με συγκίνηση, φέρνοντας στο μυαλό μας την αγάπη που υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει μέσα στην οικογένεια. Ιδιαίτερα θυμόμαστε το γλυκύτατο χαμόγελο, τη χαρά και την ικανοποίηση της Μητέρας μας, όταν φυσούσε τα οκτώ κεριά που συμβόλιζαν τις οκτώ δεκαετίες της ζωής της. Την ρώτησα τότε αν φοβόταν τον θάνατο και η απάντησή της ήταν ότι ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, αλλά ήθελε να είναι γύρω από τα παιδιά και τα εγγόνια της για λίγο ακόμα, σκεπτόμενη και νιώθοντας ότι με το να είναι κοντά μας, θα μας προστάτευε με τις προσευχές της.


 

Η συμπλήρωση 85 ετών ζωής θεωρείται για μένα ορόσημο. Ποτέ δεν περίμενα να ζήσω τόσο πολύ, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα προβλήματα υγείας που πέρασα, ειδικά μετά τα 70, όπως ήταν η τετραπλή χειρουργική επέμβαση ανοιχτής καρδιάς, εγκεφαλικά επεισόδια, καρκίνος του προστάτη, καρκίνος του δέρματος, περικαρδιοκέντηση, βηματοδότης, αντικατάσταση βαλβίδας αορτής και πολλές άλλες παθήσεις. Στο πάρτι γενεθλίων παρευρέθηκαν οι εγγονές μας Νίκη και Ζώη με τις οικογένειές τους, η εγγονή μας η Κριστίνα που μας επισκεπτόταν από το Bozeman Montana, για να γιορτάσει μαζί μας τα Χριστούγεννα, ο ανιψιός μου ο Ανδρέας με την οικογένειά του και ο γιος μας Παντελής και η σύζυγός του Κλεό, που φιλοξένησαν το δείπνο!

Οι εγγονές μας Νίκη, Ζωή και η Κριστίνα προσφέρθηκαν εθελοντικά να κάνουν την τούρτα γενεθλίων, αλλά τελικά η Νίκη τις έπεισε να της επιτρέψουν να φροντίσει την τούρτα. Μετά το υπέροχο δείπνο και την κοινωνικοποίηση, ήρθε η ώρα για την κορύφωση του πάρτι, το φύσημα των κεριών και το τραγούδι του Happy Birthday. Ζήτησα να έχω δίπλα μου τον Τζάξον, την Άιλα, τη Στέλλα, τη Σοφία και τον Δημήτρη, τα πέντε από τα έξι δισεγγονάκια. Δυστυχώς η εγγονή μας Μαρία και η κόρη της Jeraldine ζουν στο Boise ID και δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν. Αυτές οι στιγμές που έχουμε όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα τριγύρω μας, να εύχονται Χρόνια Πολλά, είναι από αυτές που μένουν για πάντα στη μνήμη μας.

Λένε ότι μετά τα 80, ένα έτος μετράει για πέντε και φαίνεται να είναι αλήθεια. Άρχισα να περπατάω συστηματικά κάθε μέρα για περισσότερα από 30 χρόνια με μέσο όρο πέντε μίλια την ημέρα και τώρα μέρα με τη μέρα νιώθω το φαινόμενο της γήρανσης να μειώνει την αντοχή και το περπάτημά μου στα τρία, και ποιος ξέρει μέρα με τη μέρα ποσό θα λιγοστέψουν!

Η γήρανση και οι συνέπειές της είναι αναπόφευκτες! Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν την ευκαιρία να γεράσουν, πεθαίνοντας νέοι. Η ζωή είναι δώρο του Θεού. Είναι στο χέρι μας να κάνουμε τη ζωή μας ευτυχισμένη. Ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο χωρίς τίποτα και αφήνουμε τον κόσμο χωρίς τίποτα! Κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής μας σε αυτόν τον πλανήτη προσπαθούμε να αποκτήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα. Κάποιοι από εμάς έχουν την τύχη να πετύχουν, κάποιοι άλλοι τα καταφέρνουν και συγκεντρώνουν μυθικές περιουσίες και άλλοι παραμένουν φτωχοί και άποροι! Κάποιοι δοκιμάζουν τίμια μέσα και κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούν εξαπάτηση και διαβολικά μέσα, εκμεταλλευόμενοι τους συνανθρώπους τους!

Διανύοντας αυτά τα τελευταία χρόνια μού δίνεται η ευκαιρία για ενδοσκόπηση και αυτοκριτική. Το να μεγαλώνουμε και να φτάνουμε στο τελευταίο τέταρτο της ανθρώπινης ζωής, μας κάνει σοφότερους με έναν διαφορετικό πυρήνα αξιών. Πράγματα που ήταν πολύ σημαντικά και θεμελιώδη, μέσα από τη ζωή μας, τα βλέπουμε από διαφορετική οπτική γωνία. Ωστόσο, συνεχίζουμε να αγαπάμε και να φροντίζουμε τα παιδιά μας, να χαιρόμαστε τα εγγόνια και τα δισέγγονα, που έχουμε την ευλογία να τα αγκαλιάζουμε, να τα κρατάμε και να τα χαϊδεύουμε, αλλά ταυτόχρονα έρχεται στο μυαλό μας το αναπόφευκτο τέλος με όλες τις συνέπειές του.

Η Γιώτα και εγώ παντρευτήκαμε στις 28 Ιουλίου του 1963. Είμαστε παντρεμένοι 61+ χρόνια και θα συνεχίσουμε να είμαστε μαζί μέχρι να έρθει η ώρα που θα εγκαταλείψουμε τα γήινα. Έχουμε την ευλογία με δύο πολύ επιτυχημένα παιδιά, τέσσερις υπέροχες εγγονές και έξι δισέγγονα! Το να περνάμε χρόνο με τα μικρά, μας κάνει να νιώθουμε νεότεροι και ανανεωμένοι. Ζητούν από τους γονείς τους να τους πάνε στον Παππού και στη Γιαγιά. Όταν έρχονται, παίρνουν τον Παππού από το χέρι, οδηγώντας τον κατευθείαν στις σοκολάτες και στις λιχουδιές, που η γιαγιά προμηθεύει με τη σακούλα. Το σπίτι είναι γεμάτο παιχνίδια, αρκετά από αυτά μόνο εκπαιδευτικά, και τα κρατούν απασχολημένα. Εγκαταλείπουν τα παιχνίδια και τρέχουν στο τραπέζι, όταν μυρίζονται τις νόστιμες τηγανητές πατάτες της γιαγιάς.

Σήμερα είναι Χριστούγεννα που γιορτάζουν περισσότεροι από δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Είναι ημέρα χαράς, συναδελφοσύνης, αγάπης και συμπόνιας ειδικά για όλους εκείνους τους δυστυχείς ανθρώπους που δεν έχουν την πολυτέλεια και τα μέσα να συμμετάσχουν στο μεγαλύτερο και πιο ένδοξο γεγονός μετά την Ανάσταση, τη γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο Θεός που είναι η προσωποποίηση της Αγάπης έστειλε τον μοναχογιό του στη γη για να εκδηλώσει την αγάπη του στο ανθρώπινο γένος, το δικό του δημιούργημα. Κατέβηκε στη γη χωρίς να έχει την πολυτέλεια να γεννηθεί σε ένα ζεστό σπίτι με όλες τις ανέσεις, αλλά σε μια σπηλιά χρησιμοποιώντας τη φάτνη ως κούνια και την αναπνοή των ζώων για ζεστασιά . Κατέβηκε στη γη σε πολύ δύσκολες στιγμές, όταν ο παγανισμός και οι πολυθεϊστικές θρησκείες απολάμβαναν το ζενίθ της ύπαρξής τους. Κατέβηκε στη γη σαν κι εμάς, με ανθρώπινη σάρκα, δίδαξε, έκανε θαύματα, ανέστησε νεκρούς και του φέρθηκαν σαν εγκληματία, σταυρώνοντάς τον. Μετά τη σταύρωση ακολούθησε η ένδοξη ανάστασή του!

Ο κύριος πυρήνας του Χριστιανισμού είναι η αγάπη. Ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή περιγράφει την αγάπη ως πάνω από όλες τις αρετές: «Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι αγαθή και ωφέλιμη, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν καυχιέται, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητάει το συμφέρον της, δεν παροξύνεται, δεν σκέφτεται το κακό, δεν χαίρεται με την αδικία, αλλά συγχαίρει την αλήθεια, ανέχεται τα πάντα, υπομένει τα πάντα”. Ο Χριστός στα τρία χρόνια της διακονίας του μίλησε πολλές φορές για τη δύναμη της αγάπης, ιδιαίτερα για την αγάπη των εχθρών μας. Η αγάπη είναι θεραπεία ψυχής. Η αντικατάσταση του μίσους με την αγάπη είναι πιο ωφέλιμη, στο τέλος, για αυτόν που μισεί πάρα γι’ αυτόν που μισείται.

Κλείνοντας θα ήθελα να επαναλάβω τον ύμνο της Ορθόδοξης Εκκλησίας για ένα χριστιανικό, ανώδυνο, ανεπαίσχυντο, ειρηνικό τέλος και μια καλή συγγνώμη στον Θεό για την αμαρτωλή μου ζωή στη γη. Κανείς δεν είναι αναμάρτητος, εκτός από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Η πιο σημαντική αρετή είναι να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, να ζητάμε ειλικρινά συγγνώμη και να ζητάμε συγχώρεση. Δυστυχώς πολλοί από μας από εγωισμό αποφεύγουμε να το πράξουμε. Αντίθετα ένα λογικό, ταπεινό και συνειδητό άτομο ζητώντας συγγνώμη και συγχώρεση παύει να φέρει πλέον το αίσθημα της ενοχής και το αντικαθιστά με το αίσθημα της αγάπης.